วัยรุ่นผู้สูงอายุท้าทายวัยมิลเลนเนียล: การปรับปรุงบ้านเพื่ออยู่อาศัยอย่างสะดวกสบายในวัยชรา

“`html

ผู้สูงอายุยุคเบบี้บูมลงทุนในบ้านเพื่อการอยู่อาศัยที่ยั่งยืน

แนวโน้มของผู้สูงอายุที่เลือกอยู่ที่บ้าน

ผู้สูงอายุยุคเบบี้บูม ซึ่งเกิดระหว่างปี 1946 ถึง 1964 กำลังเลือกที่จะอยู่ที่บ้านแทนการย้ายไปที่ชุมชนผู้เกษียณอายุหรือบ้านใหม่มากขึ้นเรื่อยๆ ตามข้อมูลจาก การสำรวจปี 2024 โดย Leaf Home และ Morning Consult พบว่า 55% ของผู้สูงอายุยุคเบบี้บูมตั้งใจจะอยู่ที่บ้านเดิมในระยะยาว ข้อเท็จจริงนี้ส่งผลกระทบใหญ่ต่อตลาดอสังหาริมทรัพย์และสร้างความท้าทายสำหรับคนรุ่นใหม่ที่กำลังมองหาบ้านอยู่เป็นจำนวนมาก

เหตุผลที่เลือกอยู่ที่บ้าน

มีหลายปัจจัยที่ทำให้ผู้สูงอายุยุคเบบี้บูมตัดสินใจเลือกอยู่ที่บ้านเดิม ซึ่งได้แก่:

• แรงจูงใจด้านการเงิน: ผู้สูงอายุจำนวนมากได้ชำระหนี้สินบ้านหมดแล้ว หรือมีอัตราดอกเบี้ยต่ำ ทำให้การเลือกอยู่ที่บ้านเดิมเป็นทางเลือกที่คุ้มค่า[7].
• ความผูกพันทางอารมณ์: ผู้สูงอายุมากกว่าครึ่งที่เลือกอยู่ที่บ้านกล่าวว่าเพราะพวกเขาชอบบ้านและไม่มีเหตุผลที่จะต้องย้าย[12].
• ความสะดวกสบายและความคุ้นเคย: ผู้สูงอายุให้ความสำคัญกับความสะดวกสบายในบ้านและชุมชนที่พวกเขาคุ้นเคย[6].

ผลกระทบต่อตลาดอสังหาริมทรัพย์

การตัดสินใจของผู้สูงอายุในยุคเบบี้บูมที่จะอยู่ที่บ้านเดิมนั้นมีส่วนทำให้เกิดปัญหาการขาดแคลนที่อยู่อาศัยและความท้าทายสำหรับผู้ซื้อรุ่นใหม่ โดยมีข้อควรพิจารณาได้แก่:

• ขนาดของสินค้าลดลง: ผู้สูงอายุที่ลูกหลานโตแล้วถือครองบ้าน 28% ของบ้านในสหรัฐอเมริกาที่มีจำนวน 3 ห้องนอนขึ้นไป ขณะที่คนรุ่นมิลเลนเนียลที่มีลูกถือครองเพียง 14%[12].
• การคืนสู่ตลาดที่ลดลง: การที่ผู้สูงอายุเลือกอยู่ที่บ้านทำให้มีบ้านน้อยลงในตลาดสำหรับผู้ซื้อรุ่นใหม่[3].
• ราคาที่สูงขึ้น: ปริมาณบ้านที่มีจำกัดนี้ส่งผลให้ราคาบ้านสูงขึ้น ทำให้การเข้าสู่ตลาดของคนรุ่นมิลเลนเนียลเป็นเรื่องที่ยากขึ้น[3].

การลงทุนในปรับปรุงบ้าน

ผู้สูงอายุหลายคนใช้เงินจำนวนมากในการปรับปรุงบ้านเพื่อทำให้บ้านเหมาะสมกับการใช้ชีวิตในระยะยาว:

• จากรายงานการใช้จ่ายด้านบ้านปี 2024 ของ Angi พบว่าผู้สูงอายุใช้จ่ายเฉลี่ย $14,140 สำหรับโครงการปรับปรุงบ้านในปี 2024[9].
• การปรับปรุงทั่วไปได้แก่ การติดตั้งอ่างอาบน้ำหรือฝักบัวแบบ Walk-in, การติดตั้งลิฟต์บันได, และทำให้ห้องน้ำเข้าถึงได้ง่ายขึ้น[8].
• ค่าใช้จ่ายในการปรับปรุงบ้านเพื่อการอยู่ในที่เดิมอาจอยู่ระหว่าง $10,000 ถึง $100,000 ขึ้นอยู่กับขนาดของการปรับปรุง[5][11].

ความท้าทายสำหรับคนรุ่นมิลเลนเนียล

แนวโน้มของผู้สูงอายุที่เลือกอยู่ที่บ้านและการปรับปรุงบ้านสร้างปัญหาสำหรับคนรุ่นมิลเลนเนียล:

• ขีดจำกัดของตัวเลือกที่อยู่อาศัย: ด้วยผู้สูงอายุที่ไม่ย้ายไปไหน ทำให้คนรุ่นมิลเลนเนียลต้องเผชิญกับการขาดแคลนอสังหาริมทรัพย์[3].
• ค่าครองชีพที่สูงขึ้น: การขาดแคลนบ้านทำให้ราคาอสังหาริมทรัพย์สูงขึ้น ทำให้คนรุ่นมิลเลนเนียลยากขึ้นในการซื้อบ้าน[3].
• ปัญหาการสืบทอด: คนรุ่นมิลเลนเนียลอาจได้รับมรดกจากบ้านที่ต้องการการปรับปรุงหรือซ่อมแซมอย่างมาก[6].

มองไปข้างหน้า

เมื่อผู้สูงอายุยังคงอยู่ที่บ้านและลงทุนในการปรับปรุงบ้าน แนวโน้มนี้อาจส่งผลกระทบต่อสภาพตลาดอสังหาริมทรัพย์ในระยะยาว บรรดานโยบายและอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์จำเป็นต้องมีการปรับตัวเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับคนรุ่นใหม่ ในขณะเดียวกันก็จะต้องทำให้ผู้สูงอายุสามารถใช้ชีวิตและมีความสุขที่บ้านของตนอย่างปลอดภัย

สรุป

แนวโน้มของผู้สูงอายุยุคเบบี้บูมที่เลือกอยู่ที่บ้านและลงทุนในการปรับปรุงบ้านนั้นสร้างสภาพที่ซับซ้อนในตลาดอสังหาริมทรัพย์ ในขณะที่มันทำให้ผู้สูงอายุสามารถรักษาความเป็นอิสระและความสะดวกสบายได้ แต่ก็ยังมีความท้าทายสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ต้องการเข้าสู่ตลาดอสังหาริมทรัพย์ เมื่อแนวโน้มนี้ยังคงดำเนินต่อไป การหาทางแก้ไขที่ทำให้เกิดสมดุลระหว่างความต้องการของทุกเจนเนอเรชั่นในตลาดอสังหาริมทรัพย์ จะเป็นสิ่งที่สำคัญในอนาคต

“`

บทความเขียนโดย

Worawit Manitkul

นักเทรด Forex

ถามคำถาม